Predicate Verb

ภาคแสดงของประโยคภาษาอังกฤษนั้นจำเป็นต้องมี finite verb (กริยาแท้ ที่สามารถผันตามประธานและรูปกาลได้) โดยกริยาแท้นี้ทำหน้าที่เป็นตัวบ่งบอกการกระทำหรือสิ่งที่เกิดขึ้น และแต่ละประโยคนั้นมีกริยาแท้ได้เพียงตัวเดียว เว้นเสียแต่ว่ากริยาแท้ตัวที่เพิ่มมานั้นถูกนำมาใช้ร่วมกันโดยมีcoordinating conjunction  เชื่อม
เช่น	He wrote a letter, (and)  sealed it, and took it to the post. He came here but  didn’t stay long.
เราสามารถละคำกริยาในประโยค เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้กริยาตัวเดิมซ้ำๆ
เช่น	Then winter came and with it (came) the snow.
นอกจากคำกริยาแล้ว ส่วนอื่นของภาคแสดงก็อาจถูกละด้วย
เช่น	Some people are happy only when making money, others (are happy) only when spending it.
แต่โดยมากที่เห็นกันบ่อยๆ จะเป็นการละกริยาช่วย และใจความของประโยคส่วนที่ถูกกล่าวซ้ำอีกครั้ง
เช่น	Summer had come and (had) gone. He can speak and (can) write English like an English man. You know Mr. Smith, don’t you (know him)? Can you do that?— yes, I can (do it).
กริยา do (does, did) บางทีก็ถูกนำมาใช้แทนกริยาตัวอื่น ที่กล่าวถึงก่อนหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้คำซ้ำ
เช่น	Do you go there every day?— Yes, I do (= go). Shall I read it?— Please do (= read it). Very few people can write as he does (= writes).